Chrysler 300 platformundan yükselen yeni Thema, ilk olarak 1984 yılında yollara çıkan Lancia’nın Amiral Gemisi’nin son hali. Aslında ismi dışında Italyanlığını ortaya koyan bir detay bulmak zor. Genel olarak bakıldığında, Chrysler 300’ün güçlü ve şık yönleri, Lancia’ya aynen uyarlanmış. Peki, Lancia Thema’ya alternatif olabilecek şekilde, Chrysler 300 Türkiye’de satılıyor mu? Hayır. Yani Tofaş üretimi hafif ticarilerdeki gibi, farklı markaların logosunda Thema olmayacak. Lancia Thema, şimdilik sadece 87.000 Euro’luk tek bir fiyatla sunuluyor. Yani Alman rakiplerindeki gibi, başlangıç fiyatı üzerine neredeyse bir otomobil fiyatı daha ekleyip de akıl almaz seviyelere ulaşmıyorsunuz. Benzer motorla satılan premium sınıftaki rakiplere bakıldığında; Audi A6 3.0 TDI quattro S tronic 261.806 TL, BMW 535d xDrive 320.344 TL, Mercedes-Benz E 350 CDI 282.400 TL ve Volvo S80 D5 AWD 209.510 TL’den başlayan etiketlerle satılıyor, içlerinden sadece Volvo S80, 2400 cc’lik türbo dizel ile pazarda. Mercedes-Benz E Serisi haricinde hepsi 4 tekerlekten çekişli. Bu tabloda yaklaşık 196.000 TL’ye satılan Lancia Thema’nın premium rakipleri karşısında ne kadar “makul” bir fiyata sahip olduğu ortada. Bu fiyat politikasının satışa yetip yetmeyeceğinin cevabını ise ileride göreceğiz. Thema’nın fiyatı dışında başka ne gibi avantajları var onları inceleyelim.
Tasarımına biraz daha vakit ayırdıkça, bu otomobilin Lancia’yı özlediği konuma çıkartacak özelliklere sahip olduğunu fark ediyoruz. Otomobil adeta metalden yontularak yapılmış bir heykeli andırıyor. Çizgiler yerli yerinde. Hatlar keskin. Krom detaylar ise aracın her yerinde. Bu detaylar bir AvrupalIdan çok Amerikalıyı andırıyor. Oldukça gösterişli 18 inçlik jantlar bile, 5 metreyi aşan uzunluğun altında cılız gözüküyor. LED’li gündüz farları hem işlevsel hem de şık. Önden olduğu gibi profilden de bakıldığında Thema ile 300’ü ayırt etmek imkansız. Arkasında da sadece bagaj kapağı üstündeki Lancia logosu fark ediliyor.
Otomobilin içine geçildiğinde şık bir kokpitle karşılaşılıyor. Orta konsoldaki geniş renkli ekran ve analog gösterge grubu şıklığın teknolojiyle uyumunu gösteriyor. Bu ekrandan ön koltukların ısıtma ve soğutma fonksiyonlarından, navigasyon sistemine, direksiyon ısıtmadan, telefon ayarlarına kadar birçok kontrol yapılabiliyor. Orta konsoldaki bardaklıkların bile soğut-ma-ısıtma fonksiyonlarının ihmal edilmemesi, detaylara verilen önemin göstergesi. Ama iç mekandaki premium havayı gölgeleyen detaylar da var. Siyah ve gri renkli sert plastik malzemeler kalite anlamında Alman rakiplerinin oldukça gerisinde. Koltukların yan destekleri yetersiz. Geniş ve konforlu tasarımlarıyla tipik Amerikan stilinde. Ön ve arka koltuklarda baş ya da bacak mesafesi endişeniz olmasın!
Sürüş özellikleri de tıpkı kabininde olduğu gibi konfor odaklı. Yumuşak direksiyon sistemi yeterli çabukluğu gösterse de bu yumuşaklık, arkadan itişle birleştiğinde tedirgin edici bir sürüş tecrübesine dönüşebiliyor. Ama manevralarda ise bu hafiflik avantaja dönüşüyor. Süspansiyon sistemi de konforu destekleyen tatlar veriyor. Sanki otomobilin tamamında konfor birinci planda tutulmuş gibi. 3.0 lt’lik türbo dizel V6’nın 239 HP’lik maksimum gücü ve 550 Nm’lik maksimum tor-ku da yakıt tüketimini makul seviyede tutmak için sakin bir karakterde. Gaz pedalına sonuna kadar basıp da saldırgan bir sürüş tarzı benimserseniz, motor sizi geri çevirmemek adına yeteri kadar çabuk olmaya çalışıyor. Çıkarttığı sesler de bu yönde. Ama gücü arka tekerleklere ileten 5 kademeli otomatik şanzıman o kadar da aceleci değil. Vites geçişlerinin sarsıntısız yapısı ve yerinde vites tercihleri keyif verici olan şanzıman, performans odaklı değil. Hatta vites kolunun hemen yanında, genellikle Sport tuşu arayan gözlerimiz bu sefer böyle bir fonksiyon bulamıyor. Bu da otomobilin karakteri konusunda ipucu taşıyor. Otomatik olarak devreye giren sistem, siz bu tuşa basmadıkça, gerektiğinde motoru durdurup, çalıştırıyor. Sonuç mu? 8.9 lt/100 km’lik ortalama test tüketimine ulaşmamız hiç zor olmadı.
