2005’te F1’in yeni bir hikayeye ihtiyacı vardı. Michael Schumacher geçen beş yıl boyunca sporu domine etmişti; dün şampiyonlukları kazanmış ve bu yenilmez sürüşleri fanları yarışlardan uzaklaştırmıştı. Bu, Schumacher’in memleketi Almanya’da bile böyleydi.
Sporun ihtiyacı olan Kral ile mücadele edecek yetenekli bir gençti. Böyle bir rekabet Ferrari’nin kendi içinden gelmedi. Rubens Barrichello, beş yıl boyunca Schumacher’e tehlike oluşturamadı; daha çok takım emirlerine uyan biri oldu. Bu gücü kim kırabilirdi? Birçok kişi McLaren’daki Kimi Raikkonen’den ümitliydi, ama yanılıyorlardı.
Renault R25 Lansmanı
Renault takım patronu Flavio Briatore, Renault R25 lansmanında şöyle demişti: “Eğer Schumacher’e sahip olamıyorsanız, o halde Fernando Alonso’ya sahip olmalısınız. Aynı seviyedeki tek isim o.”
Ama Alonso’nun bile iyi bir araca ihtiyacı vardı (şu anda McLaren’da yaşadıklarının bize gösterdiği gibi) ve Benetton’ı aldıktan dört yıl sonra Renault şampiyonluk mücadelesi için hazırdı. Bob Bell, Enstone’da teknik takımı şekillendirdi. Rob Wright ise, Paris’te Renault Sport’un motor bölümünde aynı işi yaptı. Sonuç ise inanılmazdı.
V10 güç ve yakıt verimliliği anlamında iyiydi; R25 şasisi dengeliydi. Kritik biçimde Michelin lastikleriyle iyi uyum sağlıyordu. F1, Bridgestone ve Michelin arasındaki lastik savaşının ortasındaydı ve o günlerde Michelin takımlar arasında çok sık tercih edilen bir lastik değildi.
R25, yılın ilk dört yarışında zirveye çıktı ama asıl dördüncü yarış olan San Marino Grand Prix’sinde Alonso şampiyonluk iddiasını gösterdi. Kapanış turlarında Schumacher ile yakın bir mücadeleye girdi ve hiç açık vermedi. Birkaç tur önce Jenson Button, yedi kez dünya şampiyonu tarafından baskı altında avlanmıştı ama Alonso sinirlerine hakim oldu ve bitiş çizgisini 0.215 saniye farkla önde geçti. Schumacher rakiplerini öven biri değildi ama Alonso’ya ‘iyi bir iş yaptığını’ ifade etmişti.
Alonso o yıl üç yarış daha kazandı; bunlar arasında Renault’nun ülkesinde Magny-Cours yarışı da vardı. Şampiyonluğu Brezilya’da podyuma çıkarak aldı. Hız ve istikrar konusunda iyi bir sezon geçirmişti.
18 yarışlık sezonda altı pol pozisyonu, yedi zafer ve sekiz podyum elde etti. Sadece duvara çarptığı Kanada’da bir kez yarış dışı kaldı. Buna karşın takım arkadaşı Giancarlo Fisichella bir zafer ve iki podyum aldı. Alonso, “Belki de R25 en hızlı otomobil değildi ama kullanması harikaydı” diyor.
Kaynak: Car
