Mille Miglia yol yarışını tek bir otomobille özdeşleştirecek olsanız, bu otomobil Stirling Moss’un 1955’te kullandığı Mercedes 300 SLR olurdu. O zamanlarda kimse, böyle bir adamın, otomobilin ve yarışın hayalini bile kuramazdı.
Bu, belki de tüm zamanların en zorlu sürüşüydü. İnsanüstü yeteneklerin ve doğaçlama yeteneğinin bir karışımı, Moss ve onun co pilotu Denis Jenkinson’un yarışı 10 saat 7 dakika ve 48 saniyede tamamlamasına olanak sağladı.
Ortalama hızları 156 km/s‘ydi. 1955 yılında İngiliz ikili, bir diğer 300 SLR’in içinde yarışan Manuel Fangio’nun 32 dakika önünde yarışı tamamladı. Fangio’nun co pilotu yoktu.
Mercedes 300 SLR Öne Çıkanlar
Mercedes, 50’lerde harika bir operasyon yürüttü. W196 Silver Arrows F1’i 1954’te ve 1955’te domine etti. 300 SLR da benzer başarılar gösterdi. Efsanevi 2.5 lt V8, yaklaşık 3.0 lt’nin çap ve strokuna sahipti ve 300 bg’nin üzerinde bir güç üretiyordu. Torku da Tuscan ormanlarını aşabilmek için yeterliydi.
Motor hafifçe sağa doğru konumlandırılmıştı ve ön aksın hemen üzerinde duruyordu. Bu düzen, daha verimli bir ağırlık dağılımına ve gelişmiş aerodinamiklere izin veriyordu.
SLR aynı zamanda desmodromic supaplar (supaplar için yaylar kullanmak yerine performans kaybının önüne geçmek adına miller ve aktüatörler kullanılan sistem) ve direkt enjeksiyon sistemi kullanıyordu. Bu da onu, dönemine göre son derece teknolojik kılıyordu.
Alüminyum uzay şasi, hafif magnezyum alaşım gövde panelleriyle kaplanmıştı. Ayrıca daha büyük frenler ve önde çift salıncaklı süspansiyon kullanılmıştı.
Bu canavar yüksek oktanlı yakıtla ve bazen alkolle çalışıyordu. 300 SLR’ın yakıt deposu 250 lt’ydi ve sürüş dengesine etki ediyordu.
Şimdi bu otomobili İtalya’nın trafiğe açık yollarında 250 km/s’nin üzerinde kullandığınızı düşünün. 1955 yılının Le Mans’ındaki kaza kariyerinin üzerine bir gölge gibi çökmüş olsa da, 300 SLR’ın Ulster’in (Dundrod’taki TT) ve Sicilya’nın (Targa Florio) yollarını da domine ettiğini hatırlatalım.
Kaynak: TopGear
